Museum De Zwarte Tulp - Tulpen Nu

Het streven van de kunstenaars is niet de bloemen zo natuurgetrouw mogelijk weer te geven, maar zij zien de bloemen als middel, om vergankelijkheid te verbeelden, ze voor vergankelijkheid te behoeden of om de abstracte vorm te gebruiken voor hun kunstwerken.

De zwierige bloemen van beeldhouwster Rosalinde van Ingen Schenau lijken mee te bewegen met de wind, het materiaal - roestvrijstaal - houdt dit echter tegen.Zo blijft het beeld onveranderlijk en bewaard. Ook bij textielkunstenares Marian Binnenweg worden bloemen vereeuwigd door met naald en draad, alsof het een penseel is, de lapjes stof vast te steken tot een bloemstilleven. Fantasievol en kleurrijk is het werk, bestaande uit handgedraaide vormen, van keramiste Sarah Michael waarbij humor niet geschuwd wordt. Gedreven door de vraag wat de houdbaarheid van een bos tulpen is, maakte kunstenares Teunie Bastiaan elke dag een tekening waardoor het proces van verval en vergankelijkheid in beeld werd gebracht. Ook fotograaf Jaswant Koendjbiharie raakt geïnspireerd door dit proces maar laat de tulpen zolang in de vaas staan totdat de bloemen helemaal ingedroogd zijn en als wonderlijke ‘wezens’ vol kleur klaar zijn om gefotografeerd te worden.